Op gezondheidsjacht

Sinds een aantal jaren ben ik op gezondheidsjacht. Maar gezondheid is een zeldzaam dier – ze laat zich niet zo makkelijk vangen – zeker als ze eenmaal weggelopen is.

Men zegt dat na de eerste 35 jaar de garantie op een menselijk lichaam verloopt.

Zo ging het ook bij mij. Het begon met vermoeidheid. Eigenlijk was die vermoeidheid bij mij al een aantal jaren vroeger begonnen, maar toen had ik het nog niet door. Misschien kwam het door al die onrust of misschien waren het gewoon mijn genen, die innerlijke tijdbom die gewoon afging.

Ik heb verschillende therapieën gevolgd en ook veel alternatieve wegen gezocht. Ik heb nooit echt geloofd in een magische pil die zulk soort ziektes verslaat. Een ziekte is geen op zichzelf staande gebeurtenis – het is een gevolg van iets. Het doet er niet toe onder welke vorm de uitdaging komt, maar wel hoe men er op reageert. Voor mij was ziekte de weerspiegeling van mijn manier van omgaan met het leven. Want ik leefde onbewust – met een idee van onsterfelijkheid – alsof het leven een verdienste was en niet een geschenk.

In de eerste fase heb ik al de signalen genegeerd. Wat men niet aanvaardt, bestaat eventjes niet! Toch?!

In de tweede fase begon ik hulp te zoeken in het medisch circuit. Maar toen er geen verbetering kwam, werd alles opeens persoonlijk – en dat is te begrijpen met een ‘auto-immuun ziekte’. Zeker als je te horen krijgt dat dit ‘ongeneeslijk’ is. Ik zou dus mijn hele leven ziek blijven – aldus de dokters.

Een auto-immuun ziekte is als een organisme dat zichzelf aanvalt, of nog simpeler gezegd, wanneer men zichzelf een schop onder de kont geeft. En hierdoor begon ik anders naar mijn leven te kijken.

Had ik iets gedacht, gezegd of gedaan waaruit mijn ziekte was ontstaan?

Maar een lichaam dat zichzelf aanvalt!? Dat kan toch niet!

Zou het niet kunnen dat de medische wereld een naam heeft geplakt op iets wat ze in feite nog niet begrijpen?

Een lichaam kan zichzelf niet aanvallen! Tenzij het op zoek is naar een indringer zoals een virus of parasiet die zich verstopt heeft in eigen cellen. En deze overtuiging bracht me op gezondheidsjacht. Ik ging jagen op energie, op een goed gemoed en op een pijnvrij leven.

Ik heb zo een beetje van alles geprobeerd tot ik me op een bepaald moment realiseerde dat de genezing niet zal kunnen komen van een of andere dokter.

En dit werd voor mij het nulpunt op mijn tijdslijn, toen alles stil stond onder het besef dat enkel ik mijzelf kon genezen. Want deze ziekte was mijn trigger om spiritueel te gaan ontwaken, verder te gaan kijken dan mijn eigen overleving. Ik ging mijn behoeftes goed analyseren en kijken wat echt van mij was en wat cultureel en maatschappelijk bepaald was.

En bijna alles wat we doen is bepaald door anderen. Ze vertellen ons wat we horen te eten, hoe we ons horen te kleden, hoe we ons horen te gedragen. Zij definiëren de succesnormen, zetten de verplichtingen uit en wij moeten enkel volgen.

Maar wanneer de ziekte komt, veranderen de zaken, plots krijgt men keuzes. Ofwel waren deze er al maar ziet men ze nu pas, want ziekte wordt een vergrootglas.

Ik begon alles in twijfel te trekken, mijn voeding- en denkpatronen, de omgevingsfactoren en mijn paradigma’s.

En toen begon de magie van genezing. Ik maakte kennis met Ayahuasca, met Huachuma en zij gaven mij de kans om mijn karmische verhalen af te kunnen sluiten. Ik werkte hard, ik smeet me erin en begon keer op keer eigen ballast te lozen.

Mijn ziekte had daadwerkelijk een verbinding met mijn ziel, ze was er om mij te bevrijden, om mij de weg te wijzen.

In de maanden die kwamen ontdekte ik (met vallen en opstaan) een mentale discipline die ik nooit dacht te hebben. Het was anders dan op karakter leven. Het had een spirituele dimensie die groter was dan ik. Ik kon bepalen wat er in mijn lichaam kwam, van voeding tot gedachten. Ik bepaalde mijn geestelijke en lichamelijke lenigheid en ik begon mijn denkpatronen te herschrijven. Dit was niet enkel genezing – het was alchemie.

Misschien was mijn leven tot nu toe niets anders dan een alchemistische reis. Is dat niet wat elk menselijk leven in wezen is?

Ik ben op zoek naar ‘de steen der wijzen’ en ik denk het gevonden te hebben want  … ik word geleid! Pure magie is dit!